Bêre mense

Hamsteraar,  opstapelaar of sommer,   bêre mense

Dit is nou vier jaar gelede wat ons besluit het om van alles wat ons oor die laaste 32 jaar “gebêre” en bymekaar gemaak het ontslae te raak.

Maklik was dit beslis nie. 

Ons was nie regtig “hoarders” of soos die Nederlanders sê “hamsteraars” nie.  Al die goed  wat ons bymekaar gemaak het het maar net so met die tyd gekom.  Daar was die meubels, die boeke, die breekgoed, die kinders se speelgoed, die “garage” met al die gereedskap, planke, skroewe en spykers.  Dan was daar ook die dvd’s, die langspeel plate, die VHS video bande en die musiek kassette.  My vrou se pragtige klere, skoene en veral  handsakke asook  my dasse was deel van ons bymekaarmaak goed. 

Onder die bank in die tv kamer was daar ‘n plat kartondoos vol van Huisgenoot se middelste bladsye, dit is nou die hulpmimiddels vir skoliere om met die skool take te kan help  en dan was daar al die ornamentjies wat sy by ouma ge- erf het en ook die wat ons oor die jare as geskenke ontvang het en ook self gekoop het.  Daar was die klippies wat ons in Rio de Jeneiro gekoop het, die poskaarte en mooi goedjies wat ons in Mauritius aangeskaf het en ook die poskaarte en aandenkings wat ons in Zimbabwe en “Sun city” gekoop het.

My persoonlike bymekaarmaak goed het ingesluit die briefies wat die kinders met vadersdag vir my geskryf het, die boekie waarin ek aantekeninge gemaak het toe ons grensdiens verrig het, die eerstedags koevert  wat ek met Republiek  dag in 1961 gekoop het en die tweede wêreld oorlogs  medaljes wat ek weer van my pa gekry het.  Daar was ook my ou muntstukke en my “pro patria” medalje wat ek met grensdiens ontvang het.  Ongelukkig het die rooi hemp wat ek in 1969 by Pep Strores vir 5c gekoop het, met die tyd verlore geraak. 

Ja, ek het besluit om met pensioen te gaan en ons sou ‘n “motor home” aanskaf, ons huis verhuur en dan die pad vat.  Iets waaroor ek nog altyd oor gedroom het.  Daarom die besluit dat ons van alles ontslae sou raak.

Soos wat die 31 ste Oktober 2009, die dag wanneer ons huis leeg moes wees, nader gekom het, het ons stelselmatig  begin “leegmaak”.  Kaste is uitgepak,  garage is skoongemaak, en die huis het al hoe kaler  begin word.

Met so ‘n leegmakery moet jy ook mooi kophou.  Jy besluit byvoorbeeld dat jy  sekere boeke gaan hou, maar dan, teen jou sin in moet jy maar die handoek ingooi en daarvan ontslae raak. 

Sentiment  speel ook ‘n groot rol.  Daar is so baie herinneringe waaraan ‘n mens onwillekeurig aan vasklou.  Wanneer al die groeps fotos van jou en jou kollegas asook al die sertifikate wat jy oor die jare heen ontvang het voor jou op die tafel opgestapel lê, raak dit bitter moelik om voort te gaan. 

Soos ek reeds gesê het, was en is ons nie “hoarders” nie, maar ons was beslis “opgaarders”.  Ja, ons het onwillekeurig oor al die jare nodige en onnodige goed bymekaar gemaak. 

Die gevaar van bymekaarmaak is dat die “goed”  jou uiteindelik kan oorheers.  Iemand het gesê, “as jy iets nie vir die laaste ses maande gebruik het nie, raak ontslae daarvan!  Die moontlikheid dat jy dit wel gaan gebruik is so te sê nul” Weer, makliker gesê as gedaan.  So stelselmatig begin die “goed” jou tog oorheers.  Jy raak verknog aan dit.

Die laaste week voordat ons uit die huis sou gaan het ons nog net die bed, die stoof, yskas, die twee mikrogolwe en ons nodigste eetgerei oorgehad.  Twee bekers, twee borde twee messe en twee vurke.  Hier en daar ‘n pan en ‘n kastrol en dit was dit! Die stoof, yskas, mikrogolwe en kombuistafel met stoele het ons saam met die huis verhuur.

In die sitkamer was ‘n hopie met kartondose en  twee groot tasse op die vloer opgestapel.  Hierin was ons klere, noodsaaklike benodighede vir ons toer en natuurlik, dit wat ons NIE kon wegmaak nie.!   Al ons aardse  besittings wat oorgebly het moes agter in die Isuzu dubbelkajuit bakkie en die sleepwaentjie inpas.

Snaaks genoeg, ons het geensins armer gevoel nie! 

Saterdag oggend, die 31 ste Oktober 2009 het ons ons wortels finaal  uitgetrek en die pad na die Suidkus van KZN gevat.  Daar het ons vir een maand in ‘n vakansie huisie gebly en toe daarvandaan na Port Elizabeth vertrek. Terwyl ons in P.E. was, het ons die Isuzu bakkie verkoop en ons nuwe tuiste, die “motor home,” aangeskaf.

Nodeloos om te sê, ons moes ALWEER  van sommige van ons “kosbare” besittings ontslae raak.

Mens kan ook net soveel in hierdie “huis” laai, anders is dit te swaar en mag dit nie op die pad nie.

Miskien is dit nie vir jou nodig om op te ruim nie, maar onthou!  Terwyl jy lewe moet jy tog maar probeer om nie so “vas” aan daardie “waardevolle” goedjies  te wees nie. Miskien is dit nodig om “asem te haal”, terwyl jy nog in die lewe is.

Stap gerus maar deur jou huisie en kyk na alles rondom jou.  Maak die kaste oop en aanskou al die goedjies wat netjies weggepak is, weggepak is om “eendag” weer te gebruik.  Gooi maar daardie extra skroewe en spykers weg en onthou, die moontlikheid dat jy weer daardie half verrotte planke en geroeste ysters gaan gebruik, is maar skaars.

Ek weet nie of daar ‘n verskil tussen versamel en opgaar is nie. Ek dink daar is nogal ‘n baie dun lyn tussen bymekaarmaak en opgaar. As ek na die werklikheids – televisiereeks (hoarders) kyk, dan maak dit my nogal bang om te dink dat ‘n gewone “bymekaarmaker” uiteindelik geheel en al deur sy of haar goed verberg en verswelg kan word.

Die baie lappies en die lakens en slope wat in jou kas se rakke ook miskien al half deurgelê is, en daardie spesiale tee stelle wat jy ook nooit weer gaan gebruik nie, gaan jou net slapelose nagte besorg.

Miskien het dit tyd geword dat jy jou moet begin losmaak en weer lekker rustig slaap. Dan sal jy nie bang wees vir die dief wat inbreek en die mot en die roes wat verniel nie.

Miskien het jou bymekaarmaak goed soveel waarde vir jouself dat jy net eenvoedig nie daaraan kan dink om van dit minder te maak nie.

Dit laat my dink aan die liedjie van die lappop, die stukkende band en die ou koerant wat ook eens baie waardevol was, maar ook maar uiteindelik op die ashoop beland het.

Ek groet met lekker leegmaak groete.

Jimmy